10.11.2019: Mundartnachmittag

Mundartnachmittag

Es durfte herzhaft gelacht werden

Der Mundartnachmittag der Heimatvereinigung Selfkant wurde zum Erlebnis und Vergnügen der besonderen Art. Das Kulturhaus Höngen platzte aus allen Nähten. Vorsitzender Toni Boden von der Heimatvereinigung begrüßte mit Lächeln die zahlreichen Gäste. Der Selfkantchor begeisterte, am Nachmittag sang auch der ganze große Selfkant – Besucher und Mundartchor waren vereint-. Mundartbeiträge von Seff Lippertz,Theo Jessen, Willi Küsters, Lambert Spykers, Heinz Meid sowie Sketch durch Finy Meuwissen und Maria Rodriges zum „Westlichster Punkt“ Deutschlands brachten weitere Minuten des Glücks, es war ein Nachmittag voller Freude und zeigte dass die Mundartsprache im Selfkantland mehr als nur eine Sprache ist.

Nachfolgend eine kleine Auswahl ...

Ravioli
Gott un Petrus sitte um middig aan denn Dösch vür het Eete.
Doa säät Gott: Alwejer Ravioli, kunnst du neet get angesch kooke,
in de Höll wüerd jeden Daag vrisch gekookt.
Det luant sich vür us twee neet! –säät Petrus

Düres
Pestuar stung het Sunjigsmörges noa de Vröhmes aan de Vinster.
Doa soag hä Düres mit eene schwoare Sack op de Röck langs goan.
Demm hau hä al lang neet mie in de Kirk gesihn.
Dorum reep hä: hej Düres kumm enns inn.
Wie hä benne woar vroagde Pestuar hem woa hä vandann köem, un wat hä
op Sunjigmörge sua vröeg al met dä sack schleepde.
Wie Düres beguasch te Kalle merkde Pestuar dät hä noa Schnaps rüekde.
Düres dreehde gett rund want hä wilde neet segge wat in dä Sack woar.
Dänn koam Düres dermit uut-- dät hä Kruate uut een Miet geklaut häj
vür de Knijn.
Pestuar beguasch te schubbe,
--dät me sua get neet deet
-- un wie me sue vröeg het mörges al noa Schnaps rüecke koasch
-- un det alles het Sunjigs.
Um nuu op een anger Thema te kumme vroagde Düres--aan Pestuar:
Heer ihr sid toch geliehrd, kunnt ihr mich neet segge wat Ischias is?
Pestuar dach-- nu zal ich dich ens effe bescheed segge un beguasch:
Det kriege mer sunne die
--het Sunjigmörges al noa Schnaps rüeke
--niks kunne loate ligge -waat neet van hönn is
--te vual sien vüer de Wirke
--neet getrowd sien
--un de Vrowlüj op de Stroat noagaape
--niksnötsig de ganzen daag mer erumligge
--niks vatzüenlicks gelierd höbbe
--un angere mer de Woarheed wille segge
--Unn----
Pestuar koam nuu richtig in vaart.
Doa sach Düres bedröppelt: ich hauw ja bluas gevroagd,
weil ich in de Zeitung gelese höbb,
dät de Böschöpp van Oake krank zouw sien.
Pestur meende: Waat häät dä dänn, doa weet ich niks vanaaf.
„Ischias“ säät Düres

Dä kleene Jan
Van Haasteroa dä kleene Jan
Häät eene nüje Anzug aan.
„Jung“ säät die Mamm „ du witts Bescheed:
Wenn dich nue eene vroage deet,
Neet, däs du van däe Anzug säes,
Des du demm van het Holles häes.“
„Nee , Mamm“, säät Jan, „dett duan ich neet.“
Doa iesch truaf ich Tant Adelheed.
Se kiek - un kiek, - sägg säed se, - Jan,
Wie? - eene nüje Anzug aan?
Dä steet dich goat. Merr dett Facong,
Dät is sue richtig Holles, Jung.
„Och nee, sach ich, - waes du neet säes,
Ich bönn doch selfs dorbie gewäes.
Van`t Holles - is däe Anzug neet,-
Dä is van - Sitterd,- Tant Adelheed.“

(C) 2019 - 2024 Heimatvereinigung Selfkant e.V.